കോട്ടയം: ഇതിച്ചിരി കടന്ന കൈയ്യായി പോയില്ലേ എന്നു ചോദിക്കുന്നവരോട് യദുവിനും ചിഞ്ചുവിനും ഒന്നേ പറയാനുള്ളൂ. അവന്‍ പ്രകൃതിയെ അറിഞ്ഞ് പച്ചയായ ഒരു മനുഷ്യനായി വേണം വളരാന്‍. സമൂഹത്തില്‍ നടക്കുന്ന നന്മതിന്മകളെ വേര്‍തിച്ചറിയാന്‍ അവന്‍ പ്രാപ്തനാകണം. അതിന് അവന്‍ പ്രകൃതിയുമായി കൂടുതല്‍ അടുക്കണം. ആറുമാസം പ്രായമായ കുഞ്ഞുമായി ‘ആനവണ്ടി’യില്‍ ഗവി യാത്ര നടത്തി വ്യത്യസ്തരാകുകയാണ് ദമ്പതികള്‍. മാധ്യമപ്രവര്‍ത്തകനായ യദുവിന് ആനവണ്ടികളോട് ചെറുപ്പം മുതലുള്ള പ്രേമമാണ്. അതുകൊണ്ട് തന്നെയാണ് ആറുമാസം പ്രായമായ മകന്‍ സഹ്യനുമെത്ത് കാടുകാണാന്‍ കെ.എസ്.ആര്‍.ടി.സി ബസ് തന്നെ തിരഞ്ഞെടുത്തുതും. യാത്ര എന്നാല്‍ ഭാര്യ ചിഞ്ചുവിനും എന്നും ഹരമാണ്. ഭര്‍ത്താവിനൊപ്പം ആറുമാസം പ്രായമായ മകനുമായി കെ.എസ്.ആര്‍.ടി.സി ബസില്‍ നടത്തിയ ഗവി യാത്രയെ കുറിച്ച് ചിഞ്ചു ഫേസ്ബുക്കിലിട്ട യാത്രാ കുറിപ്പ് ഇതിനോടകം വൈറലായി കഴിഞ്ഞു.
ചിഞ്ചുവിന്റെ യാത്രാ വിവരണത്തിന്റെ പൂര്‍ണരൂപം…
ആനവണ്ടിയോട് ലേശം കമ്പമുള്ള ഫാമിലി ഗവി യാത്ര നടത്തിയാല്‍ എങ്ങനിരിക്കും……? ദാ ഇങ്ങനിരിക്കും. യാത്രകള്‍ ഒരുപാട് ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ചിലയിടങ്ങള്‍ എപ്പോഴും നമ്മേ ഭ്രമിപ്പിക്കും. മനസില്‍ താഴിട്ടു വച്ച മോഹിപ്പിക്കുന്ന ചിലയിടങ്ങളുണ്ടാകും നമുക്ക്. അത്തരത്തിലൊരു സ്വപ്ന ഭൂമികയിലേക്ക് ഒരു യാത്ര… എന്റെ ജീവനുകളുമൊത്ത്.
ഞങ്ങളുടെ ദാമ്പത്യ ബന്ധത്തെ ഊഷ്മളമാക്കി നിര്‍ത്തുന്നതില്‍ യാത്രകള്‍ വഹിക്കുന്ന പങ്ക് ചെറുതല്ല. പ്രത്യേകിച്ചും കാടകങ്ങളിലേയ്ക്കുള്ള യാത്രകള്‍. ഗര്‍ഭവും പ്രസവവുമൊക്കെയായി ഏകദേശം ഒരു വര്‍ഷത്തോളം ഒരുമിച്ചുള്ള യാത്രകള്‍ക്ക് അവധി നല്കിയിരുന്നു. ഇപ്പോള്‍ കുഞ്ഞു സഹ്യനൊപ്പം യാത്രകള്‍ പുനരാരംഭിക്കുന്നു. സഹ്യന്റെ യാത്രയുടെ തുടക്കം മാസ്സായിരിക്കണം എന്ന് ഇരുവര്‍ക്കും നിര്‍ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങനെ ഏറെക്കാലമായി മനസില്‍ താഴിട്ടു പൂട്ടിവച്ച മോഹത്തിനു ചിറകു മുളച്ചു. യാത്ര ഗവിയിലേക്കു തന്നെ , അതും നമ്മടെ സ്വന്തം ആനവണ്ടിയില്‍. പോരേ പൂരം.
യാത്ര തീരുമാനിച്ചതു മുതല്‍ മനസ് തുടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു… കാട് കരുതി വച്ചത് എന്താകും എന്നറിയാനുള്ള ആകാംഷ മാത്രമല്ല കാടന്‍ യാത്രകളോട് എന്താവും സഹ്യന്റെ പ്രതികരണം. അങ്ങനെ ആ ദിവസം വന്നെത്തി ക്യാമറ ബാഗിനൊപ്പം ഇത്തവണ കിണ്ടാപ്പീടെ ഭക്ഷണ സാധനങ്ങളും ഇടം പിടിച്ചു. മണിമലയില്‍ നിന്നും നേരെ പത്തനംതിട്ടയ്ക്ക്. പത്തനംതിട്ട കെ എസ് ആര്‍ ടി സി സ്റ്റാന്‍ഡിലെത്തി നമ്മുടെ രഥം തപ്പി നടന്നു. ആകാംഷയ്ക്കു വിരാമമിട്ടു കൊണ്ട് ദാ കിടക്കുന്നു കുമളിയുടെ സിങ്കം.
ഗവിയെന്ന ബോര്‍ഡുമായി. ചാടിക്കയറി ഫ്രണ്ട് ഡോറിനു പിന്നിലുള്ള സീറ്റു പിടിച്ചു. കാരണം കാഴ്ചകള്‍ തടസപ്പെടരുതല്ലോ… 12.30 നാണ് ബസ് എടുക്കുക. അതിനു മുന്‍പ് കിണ്ടാപ്പിക്കൊപ്പം ഒരു ചിന്ന ഫോട്ടോ സെക്ഷന്‍… ബസിന്റെ മുന്‍ ചില്ലുകളിള്‍ മുറിഞ്ഞിരിക്കുന്നതു കാണിച്ച യദൂനോട് വല്ല ആനയും അടിച്ചു പൊട്ടിച്ചതാവാം എന്നു മറുപടി നല്കി. കിണ്ടൂനേം കൊണ്ടു വേണോടീ കുഴപ്പമാകുമോ എന്നൊരു ആശങ്ക കിണ്ടാപ്പീടെ അപ്പയ്ക്ക് . പ്രശ്‌നമൊന്നുമുണ്ടാവില്ല നമ്മുടെയല്ലേ മോന്‍ എന്ന് ആത്മ വിശ്വാസത്തോടെ മറുപടി നല്കിയപ്പോഴേയ്ക്കും ഡ്രൈവറു ചേട്ടന്‍ റെഡിയായെത്തി. ഞങ്ങളും കയറി ഡബിള്‍ ബെല്‍ മുഴങ്ങി…. സ്വപ്ന യാത്ര യാഥാര്‍ത്ഥ്യമായി തുടങ്ങി.
പത്തനംതിട്ടയില്‍ നിന്നും അടിപൊളി പറപ്പീര്. കട്ടിയുള്ള കൂട്ടുപിരികവുമായി നമ്മടെ തേരാളി വളയം തിരിക്കുന്നതു കാണാന്‍ ഒരു ചന്തമൊക്കെയുണ്ട്. പക്ഷേ നമ്മളിത്തിരി ഗൗരവക്കാരനാണ് പിള്ളേരു കളിയൊന്നും നമ്മളോടു വേണ്ട എന്നു പറയാതെ പറയും പോലെയാണ് പറപ്പീര്…. ഇയാള് എന്റെ ശ്യാമ സ്വപ്ങ്ങള്‍ക്കുമേല്‍ വെള്ള പൂശുമല്ലോ എന്ന് കര്‍ത്താവിനോടും ഭര്‍ത്താവിനോടും ഒരേ പോലെ പരാതി പറഞ്ഞു സഹൂനേം കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കാണാന്‍ പോകുന്ന ആനകള്‍ എത്രയുണ്ടാകും. അവറ്റ വഴി മുടക്കുന്നതു കൊണ്ട് എപ്പോള്‍ നമ്മള്‍ കുമളിയിലെത്തും എന്നു തുടങ്ങി ഭാരിച്ച വിഷയങ്ങള്‍ ഞങ്ങള്‍ ചര്‍ച്ചിച്ചപ്പോള്‍ സഹ്യന്‍ ഒരു കുഞ്ഞുറക്കത്തിലേക്കും വഴുതി വീണു. അങ്ങനെ ആളെടുത്തും ആളിറക്കിയും ആങ്ങമൂഴിയെത്തി. ഭക്ഷണത്തിനായി ഒരു കുട്ടി ബ്രേക്ക്. ഇതിനിടയില്‍ കണ്ടക്‌റെത്തി ടിക്കറ്റെടുക്കലും. സഹൂന്റെ നാട്ടുകാരെ പരിചയപ്പെടല്‍ മഹാമഹവും നടന്നിരുന്നു.
ഈ ആനവണ്ടി എന്നു പറയുമ്പോള്‍ നമ്മടെ സ്വന്തം എന്നൊരു ഫീല്‍ വരും. നിന്റെ തറവാട്ടു സ്വത്താണോന്നു ആര്‍ക്കേലും ചോദിക്കാന്‍ തോന്നിയാല്‍ നമ്മടെ എല്ലാരുടേം തറവാട്ടു സ്വത്തെന്നു മറുപടി തരേണ്ടിവരും. നമ്മളും നികുതി കൊടുക്കുന്നോരാണല്ലോ. ഇതിപ്പോള്‍ പറയാന്‍ കാര്യം എന്താന്നു ചോദിച്ചാല്‍ ആങ്ങാമൂഴിയില്‍ വണ്ടി നിര്‍ത്തിയപ്പോള്‍ മുതല്‍ കിണ്ടൂന് വീട്ടിലാണെന്നൊരു തോന്നല്‍. സീറ്റിലൊന്നു കിടക്കണം , കമ്പിയില്‍ പിടിച്ചു കയറണം അതും പോരാഞ്ഞിട്ട് സീറ്റില്‍ കിടന്ന് മാമുണ്ണണം. അങ്ങനെ അവന്റെ ആഗ്രഹങ്ങളൊക്കെ തീര്‍ത്തു കൊടുത്തു. അപ്പോഴുണ്ട് ബസില്‍ കയറിയ ഒരു അമ്മയ്‌ക്കൊപ്പം കിണ്ടാപ്പിക്കു പോണം. അമ്മ എടുത്ത് ഓമനിച്ചു കുശലാന്വേഷണത്തിനിടയില്‍ ഗവിക്കാവുമല്ലേ എന്നൊരു ചോദ്യം. അതെ എന്നു ഞങ്ങള്‍. കുഞ്ഞിനെന്തായി പ്രായം …? മറുപടി ആറുമാസം…. ഒന്നും പറയാനില്ലെന്ന പറഞ്ഞ് അമ്മ കിണ്ടൂനെ തിരികെ തന്നു.
അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞിരുന്ന് ഒരു രണ്ടു മണിയായപ്പോള്‍ വീണ്ടും ഡബിള്‍ ബെല്‍ മുഴങ്ങി. ബസ് നിറഞ്ഞ് ആളുണ്ടായിരുന്നു. ഗവി കാണാന്‍ എത്തിയ രണ്ടു പയ്യന്‍മാരും ബാക്കിയൊക്കെ യാത്രക്കാരും . അങ്ങനെ കൊച്ചാണ്ടി ചെക്ക് പോസ്റ്റ് കടന്നു. ഹോ… എന്താ കാറ്റ് എന്തൊരു സ്വച്ഛത… കിളി നാദവും കാറ്റിന്റെ മര്‍മരവും അതിലുപരി ശുദ്ധവായുവും ഏറ്റൊരു യാത്ര… തിരിച്ചറിവായില്ലെങ്കിലും ഈ സൗഭാഗ്യം സഹ്യനും പകര്‍ന്നു നല്കാനായല്ലോ എന്നൊരു സന്തോഷം രണ്ടാള്‍ക്കു മുണ്ടായി… അതവിടെ നില്ക്കട്ടെ യാത്രയിലാണല്ലോ നമ്മള്‍
നമ്മുടെ ചേട്ടന്‍ അങ്ങനെ കാലു കൊടുത്തു പോവാ..
വഴിയുടെ സ്വഭാവം മാറി തുടങ്ങി കഷ്ടിച്ച് ഒരു വാഹനത്തിനു കടന്നു പോകാവുന്ന കാട്ടു വഴി. ടാറിംഗ് ഉണ്ടായിരുന്നു എതോ കാലത്ത്. (കാടിന്റെ വന്യത നശിക്കാതിരിക്കുവാന്‍ നമ്മള്‍ ശ്രദ്ധിക്കണമല്ലോ. അവ ഇളകി തന്നെ കിടക്കട്ടെ.. അതിഥികളായെത്തുന്ന നമ്മള്‍ വീട്ടുകാരെ ശല്യപ്പെടുത്താന്‍ പാടില്ലല്ലോ…. ) ആ കാനന പാതയിലൂടെ നമ്മടെ കുട്ടിയാന പാഞ്ഞു പോവുകയാണ് സൂര്‍ത്തുക്കളെ പാഞ്ഞു പോവുകയാണ്.. ചാടിച്ചാടിയാണ് പോകുന്നതെങ്കിലും അത്ര ആഘാതം നമുക്ക് അനുഭവപ്പെടില്ല. വളവുകളും തിരിവുകളും വീശിയും ഒടിച്ചും മടക്കിയുമൊക്കെ ചേട്ടന്‍ പറപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. ചേട്ടന്റെ മരണമാസ് വീശലു കണ്ട് വഴിയരികില്‍ കൊത്തിപ്പെറുക്കി നിന്നിരുന്ന കാട്ടു കോഴികള്‍ ജീവനും കൊണ്ടോടി….
ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ജെ സി ബി യും വലിയ വാഹനങ്ങളുമൊക്കെ ചാടി വരുന്നുണ്ട്. വനത്തിനുള്ളില്‍ എന്തൊക്കെയോ പണികള്‍ നടക്കുന്നുണ്ടെന്നു വ്യക്തം. ഇതിനൊക്കെയിടയില്‍ ഞങ്ങടെ നാലു കണ്ണും ആദ്യം പറഞ്ഞ പയ്യന്മാരുടെ നാലു കണ്ണും തലയ്ക്കു ചുറ്റും തിരിയുന്നുണ്ടാരുന്നു. ആരോടും പറയേണ്ട ആനെ നോക്കുവാ…. എന്നും വരുന്ന വഴിയായതു കൊണ്ട് ബസിലെ സ്റ്റാഫിനു ഇതിലൊന്നും കൗതുകമുണ്ടാവില്ലാരിക്കും എന്ന് യദൂനോട് പരാതിയും പറഞ്ഞ് സഹ്യനേം ചേര്‍ത്തു പിടിച്ച് ഞാനിരുന്നു.യദുവാകട്ടെ കാനക്കാഴ്ചകള്‍ പകര്‍ത്തുന്ന തിരക്കുളിലും. പക്ഷേ പരിഭവങ്ങളെയൊക്കെ അസ്ഥാനത്താക്കി കാട് ഞങ്ങള്‍ക്കൊരു സര്‍പ്രൈസ് ഒരുക്കിയിരുന്നു.
അങ്ങനെ പൊയ്‌ക്കോണ്ടിരിക്കുവാ.. യാത്രക്കാര്‍ കുറെപ്പേരൊക്കെ പലയിടങ്ങളിലായി ഇറങ്ങി. ഞങ്ങള്‍ ഒരു പത്തിരുപത്തഞ്ചു പേരുണ്ട് വണ്ടിയില്‍. ഇടയ്ക്ക് മലയണ്ണാനും മയിലുമൊക്കെ ഇങ്ങനെ പോകുന്നുണ്ട് ബസിലാകെ ഒരു ശ്മശാന മൂകത. പെട്ടെന്നാണ് നിശബ്ദതയെ ഭഞ്ജിച്ചു കൊണ്ട് ഒരുലച്ചിലോടെ ബസ് നിന്നത്. ആര്‍ക്കും പെട്ടെന്ന് ഒന്നും പിടികിട്ടീല്ല. ബസ് നിന്നപ്പോള്‍ പറന്നു പോയ കിളിയെ ഓടിച്ചിട്ടു പിടിച്ച് ഡ്രൈവര്‍ സാറു നോക്കുമ്പോഴുണ്ട് ഇടതു വശത്തെ രണ്ടു ചക്രങ്ങളും ചള്ളയില്‍ പുതഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. ഡോറു പോലും തുറക്കാന്‍ പറ്റാത്ത വിധത്തില്‍ കല്‍ക്കെട്ടിനോടു ചേര്‍ന്നാണ് ബസ് കിടക്കുന്നത്.
പെട്ടെന്ന് ഉറക്കം മുറിഞ്ഞ പുരുഷ കേസരികളെല്ലാം ഫ്രണ്ടിലെത്തി കാര്യം തിരക്കി. വളവു വീശിയെടുത്തപ്പോള്‍ എതിരെ വാഹനം വരുന്നുണ്ടോ എന്ന സന്ദേഹത്തില്‍ വണ്ടി അല്പം ചേര്‍ത്തെടുത്തതാണ്. പക്ഷേ കഷ്ടകാലത്തിന് അവിടെ വെള്ളം കെട്ടിക്കിടന്ന് ചതുപ്പായ കാര്യം ചേട്ടനുണ്ടോ അറിയുന്നൂ. ജാങ്കോ ഞാന്‍ പെട്ടു എന്ന് ചേട്ടന്‍… എന്തായാലും പെട്ടു എങ്ങനേലും കര കേറണമല്ലോ. എല്ലാവരും ചാടിയിറങ്ങി. അതും വളരെ സാഹസികമായി ഡ്രൈവര്‍ സീറ്റിലൂടെ ഓരോരുത്തരായി… ഞങ്ങള്‍ സ്ത്രീ ജനങ്ങള്‍ വണ്ടിക്കുള്ളിലും . കുമ്മനടിച്ച് ഞങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം കൂടിയ ഇത്തിരി പ്രായമുള്ള ചേട്ടന്‍ പണ്ടൊരിക്കല്‍ ഇതേ പോലെ വണ്ടി ചാടിയ കഥകള്‍ പറഞ്ഞു ഞങ്ങടെ ബോറടി മാറ്റിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
പത്തിരുപത് ചേട്ടന്‍മാര്‍ പഠിച്ച പണി പതിനെട്ടും പിന്നെ അഡീഷണല്‍ ചില പണികള്‍ പയറ്റിയിട്ടും നമ്മടെ ആനക്കുട്ടി ഒറ്റ നില്പ്പാണ്. പലരുടെയും നിര്‍ദേശങ്ങള്‍ അനുസരിച്ച് നമ്മടെ ഡ്രൈവറു ചേട്ടന്‍ സ്റ്റിയറിംഗ് തിരിക്കുന്നുണ്ടേലും നോ രക്ഷ. ഇത്ര വല്യ കോലാഹലങ്ങള്‍ പുറത്തു നടക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഇതൊന്നും എന്നെ ബാധിക്കില്ലെന്നു പറഞ്ഞ് സഹ്യന്‍ നല്ല ഉറക്കം. ബസില്‍ ഞാനൊഴികെ ഉണ്ടായിരുന്ന മൂന്നു ചേച്ചിമാര്‍ തമിഴരായിരുന്നു.വഅവരാണേല്‍ പരപരാന്ന് എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ട്. എനിക്കാണേല്‍ ഒന്നും പിടികിട്ടുന്നുമില്ല. അങ്കെ ഇങ്കെ എന്നൊക്കെയുള്ള കുട്ടി വാക്കുകളല്ലാതെ. ഇത്തിരി സ്പീഡില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ എനിക്കൊന്നും തിരിയില്ല.എങ്കിലും തലയാട്ടിയും അവരു ചിരിക്കുമ്പോള്‍ തിരികെ ചിരിച്ചു കാട്ടിയും ഞാനിരുന്നു. പുറത്ത് പണി തകൃതിയായി നടക്കുന്നു. വണ്ടിയാണേല്‍ അനങ്ങുന്നുമില്ല.
ഇനി എന്തു ചെയ്യും… കുറെ നേരം എല്ലാവരും ആലോചിച്ചിരുന്നു. പത്തനംതിട്ട ഡിപ്പോയുടെ ബസ് കുമളിയില്‍ നിന്നു വരുമ്പോള്‍ കെട്ടി വലിച്ച് കയറ്റേണ്ടി വരുമെന്ന് ആരൊക്കെയോ പറയുന്നു. ഇനി ആ ബസും ഇതു പോലെ പെട്ടു കിടക്കുവാണേലോന്ന് ആര്‍ക്കൊക്കെയോ ആശങ്ക. കുഞ്ഞിനേം കൊണ്ടിറങ്ങീട്ട് പെട്ടല്ലോ കര്‍ത്താവേ എന്നൊരു ആധി എനിക്കുണ്ട്. പക്ഷേ എന്താ ചെയ്ക.
ബസിലിരുന്ന് ബോറടിച്ച ചേച്ചിമാര്‍ മിക്‌സ്ച്ചര്‍ പാക്കറ്റൊക്കെ പൊട്ടിച്ചു തുടങ്ങി. അവസാനം പേരറിയന്‍ മേലാത്ത പ്രായോഗിക ബുദ്ധി ഇത്തിരി കൂടിയ ചേട്ടന്റെയും ആരോഗ്യദാസ് എന്ന പട്ടാളക്കാരന്റെയും നേതൃത്വത്തില്‍ ആനയെ കരകയറ്റാന്‍ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു. ചള്ള മാന്തി മാറ്റിയും ഓരോ ടയറിനടിയില്‍ കല്ലുകള്‍ നിരത്തിയും ഉന്തിയും തള്ളിയുമൊക്കെ പണി നടന്നു. ഡ്രൈവറു ചേട്ടന്‍ സകല ശക്തിയുമെടുത്ത് സ്റ്റിയറിംഗ് തിരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു . അവസാനം വണ്ടി വലത്തേയ്ക്ക് മാറ്റുന്നതില്‍ വിജയിച്ചു. ചളിയില്‍ പുതഞ്ഞു പോകാതെ കല്ലിന്മേല്‍ കയറ്റി ആട്ടിയും ഉലച്ചും പുരുഷാരത്തിന്റെ കൈ വയ്ക്കലിലും മെല്ലാം മടുത്തിട്ടാകണം ആന ഒരു തരത്തില്‍ കരകയറി. ഇതോടെ കാടിളക്കി എല്ലാവരും അലറി വിളിച്ചു. സന്തോഷം കൊണ്ടാ.
പിന്നെ ബസിനു മുന്നില്‍ ഒരു ഫോട്ടോ സെക്ഷന്‍. എല്ലാവരും ബസില്‍ കയറി കൈകൊട്ടിയും ആരവം മുഴക്കിയും വീണ്ടും സന്തോഷ പ്രകടനം. ഇത്തവണ സഹ്യന്‍ ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നു എന്താ കഥാന്നു പിടി കിട്ടാഞ്ഞതു കൊണ്ടാവാം വീണ്ടും കിടന്നു. നമ്മടെ പാവം പട്ടാളച്ചേട്ടന്റെ അവസ്ഥയാരുന്നു ഏറെ പരിതാപകരം. പാടത്തു പണിയെടുക്കുന്ന ആള്‍ക്കാരടെ ശരീരത്തുണ്ടാവില്ല ഇത്രയും ചെളി. എന്തായാലും ചളിയിലുരുണ്ടിട്ടായാവും അദ്ദേഹത്തിന്റെ നിസ്വാര്‍ത്ഥ പരിശ്രമം കൊണ്ടാണ് ഒരു കര പറ്റിയത് അങ്ങനെ കക്ഷിയായി ട്രിപ്പിലെ ഹീറോ..
ഞാനൊരു രഹസ്യം പറയട്ടെ ആ സമയമത്രയും എന്റെ മനസില്‍ നമ്മുടെ ഓര്‍ഡിനറി സിനിമേലെ പാട്ടാരുന്നു. ‘ ഷട്ടില്‍ ആന വണ്ടി മാറിക്കോ മാറിക്കോ. ഷട്ടില്‍ ആന വണ്ടി കേറിക്കോ കേറിക്കോ.. വണ്ടി വണ്ടി തട്ടിക്കേറ്റിക്കോ” പിന്നെ പാടിയാല്‍ ആള്‍ക്കാരു കൈ വക്കുമല്ലോ ന്നോര്‍ത്തു മിണ്ടീല്ല. അങ്ങനെ അവിടേന്നും ഡബിള്‍ ബെല്‍. ഏകദേശം ഒന്നര മണിക്കൂറോളം ഇതിനകം നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു എന്നാലെന്നാ മറക്കാന്‍ കഴിയാത്ത കിടിലന്‍ ഓഫ് റോഡനുഭവം എല്ലാര്‍ക്കും കിട്ടി. ഇതോടെ നമ്മടെ ഡ്രൈവര്‍ സാറ് ആളാകെ മാറി ചിരിച്ചും കളിച്ചു തമാശ പങ്കിട്ടും ജോളിയായി ഡ്രൈവ് ചെയ്തു. ഒരു കിലോമീറ്ററില്‍ അധികമെത്തിയപ്പോഴാണോര്‍മ്മ വന്നത്. ടൂള്‍സ് തിരികെയെടുത്തില്ല. ആരു പോകും.. പട്ടാളക്കാരന്‍ തന്റെ കായിക ക്ഷമതയില്‍ വിശ്വസിച്ച് കൂട്ടാളിയെക്കൂട്ടി ഓടി പത്തു മിനിറ്റിനകം തിരിച്ചെത്തി. വീണ്ടും ഡബിള്‍ ബെല്‍ ണിം ണിം.
തുടര്‍ന്നങ്ങോട്ട് ബസില്‍ ഉത്സവാന്തരീക്ഷമായിരുന്നു. കാടും പുല്‍മേടും മുളങ്കൂട്ടവുമെല്ലാം പിന്നിട്ട് വണ്ടിയോടി വഴി മുടക്കി നിന്ന കാട്ടു കോഴി & ഫാമിലി ഇടയ്‌ക്കൊക്കെ തല കാണിച്ച നല്ല തടിമാടന്‍ കാട്ടു പോത്ത് പേരറിയാത്ത പക്ഷികള്‍ അതിലേറെ മനസിനെ ഏറെ തണുപ്പിച്ച് പച്ച മേലാപ്പിട്ട് ശാന്തമായ വന്യ സൗന്ദര്യം പകര്‍ന്ന് കാനന സുന്ദരി… എത്ര മനോഹരമായ യാത്ര.. പക്ഷേ കാണേണ്ട ആളു മാത്രം എവിടെയോ മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. വഴിയിലൊക്കെ നല്ല ആനച്ചൂരു മണക്കുന്നു. ചൂടാറാത്ത ആനപ്പിണ്ടവും വഴി നീളെയുണ്ട് പക്ഷേ നമ്മുടെ ടീമിനെ മാത്രം കണ്ടില്ല. എല്ലാവരും ആത്മാര്‍ത്ഥമായി അന്വേഷിച്ചെങ്കിലും കണ്ടുകിട്ടിയില്ല. സ്ഥിരമായി ആനകളെ കാണാറുള്ളിടത്തൊക്കെ ഡ്രൈവര്‍ റെജിച്ചേട്ടന്‍ വണ്ടി സ്ലോ ചെയ്തു നോക്കിയെങ്കിലും കണ്ടു കിട്ടീല്ല. പിന്നെ കാട്ടുപോത്തിന്റെ പടമെടുത്ത് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്തു. അങ്ങനെ ആടിയുലഞ്ഞ് കുതിച്ച് കിതച്ച് നമ്മടെ ആനക്കുട്ടി കുതിച്ചുപാഞ്ഞു. ഉറങ്ങിയും ഉണര്‍ന്നും കാഴ്ചകള്‍ കണ്ടും ബ്രൂം ബ്രൂം വണ്ടി ഓടിച്ചും അപ്പേടേം അമ്മേടേം കൈയ്യി ലേക്ക് ചാടിയുമൊക്കെ കുഞ്ഞു സഹ്യന്‍ അവന്റേതായ രീതിയില്‍ യാത്ര ആസ്വദിക്കുന്നുണ്ട്.
അങ്ങനെ പോകുമ്പോള്‍ ദാ വരുന്നു നമ്മടെ കുട്ടിയാനേടെ കൂടെപ്പിറപ്പ്. അവരോട് കുശലാന്വേഷണം നടത്തി കുഴിയില്‍ വീണകഥ പറഞ്ഞ് ഇങ്ങനെ കക്കി ഡാമിന്റെ പരിസര പ്രദേശത്തേയ്ക്ക് കടന്നു. പെട്ടെന്നൊരു ശബ്ദം ആന ആന…. സാറ് വണ്ടി നിര്‍ത്തിത്തന്നു. എല്ലാവരും ചെന്നു നോക്കുമ്പോള്‍ ഡാമിനക്കരെ പുല്‍മേട്ടിലാണ് കക്ഷി. അലസഗമനത്തിലാണ് നമ്മളെ മൈന്‍ഡേ ചെയ്യുന്നില്ല. ക്യാമറകള്‍ മിന്നിയടഞ്ഞു. ബസിലാകെ ആഹ്ലാദ തിരത്തള്ളല്‍. യാത്ര സഫലമായി. അങ്ങനെ ദൂരെ നിന്നും നിമിഷങ്ങളെണ്ണി ദര്‍ശനം തന്ന് അവന്‍ മറഞ്ഞു.
വണ്ടി ഓടിത്തുടങ്ങി, ഇപ്പോള്‍ കക്കി ഡാമിനു മേലെ. പാലം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഡാമിലെ ജീവനക്കാരെത്തി ഇറങ്ങാന്‍ പറഞ്ഞു. ശിവരാത്രി പ്രമാണിച്ച് പായസമുണ്ടത്രേ. വട്ടയിലയില്‍ നല്വ ചൂടന്‍ പായസവും കഴിച്ച് മൂഴിയാറില്‍ നിന്നും തന്നു വിട്ട ചാക്കുകെട്ട് ഇറക്കി. അവിടെ ഒരു അഞ്ചു മിനുട്ട്. ഡാം സുരക്ഷ ജീവനക്കാര്‍ക്കുള്ള അരി സാമാനങ്ങളാണ്. കുഴിയില്‍ ചാടിയപ്പോള്‍ വണ്ടി ഉലഞ്ഞ കണക്കു വച്ചു നോക്കിയാല്‍ അതിപ്പോള്‍ സാമ്പാറായിട്ടുണ്ടാകും. പായസെ ചെന്നതോടെ എല്ലാവരും ഉഷാറായി പിന്നെല്ലാം ശടപടേ ശടപടേന്നാരുന്നു. എല്ലാരും ചാടിക്കയറി ആര്‍ക്കൊക്കെയോ വിതരണം ചെയ്യാനുള്ള പായസവുമായി വണ്ടി മുന്നോട്ട്.
അങ്ങനെ കണ്ടും കേട്ടും പായസം ഉടമസ്ഥരെ ഏല്‍പ്പിച്ചും. വഴിയില്‍ കാത്തു നിന്നവരോട് താമസിച്ചതിനുള്ള കാരണമറിയിച്ചും ഗവിയിലെത്തി. മനോഹരമായ ഇടം. സ്വര്‍ഗം പോലെ തോന്നിച്ചു. കാട്ടാന തല്ലിത്തകര്‍ത്ത കെ എസ് ഇ ബി കെട്ടിടങ്ങളുടെ ശേഷിപ്പു കണ്ടാല്‍ പ്രേതാലയം പോലെയും തോന്നും.കെ എസ് ഇ ബി കാന്റീനില്‍ നിന്നൊരു ചായ കുടിച്ച് സമയം കളയാതെ വീണ്ടും യാത്ര. പത്തു പതിനഞ്ച് കിലോമീറ്റര്‍ ചുറ്റളവിലായി മൂന്നിലധികം സ്റ്റോപ്പുകളുണ്ട് ഗവിയില്‍. സംസ്ഥാന സര്‍ക്കാരിന്റെ ഇക്കോടൂറിസം പോയിന്റ് അടക്കം. നമ്മടെ പട്ടാളത്തിനെ ഹൃദയം നിറച്ച് നന്ദി കൊടുത്ത് ഗവിയില്‍ ഇറക്കി വിട്ടു.
ഓരോരുത്തരായി പിരിഞ്ഞെങ്കിലും. ശിവരാത്രിയായതിനാല്‍ കുമളിക്ക് പോകാന്‍ നിറയെ ആളുണ്ടായിരുന്നു . ഈ ബസിനെ ചുറ്റി ചുറ്റിയാണ് ഗവി നിവാസികളുടെ ദിവസങ്ങള്‍ ഏറെക്കുറെ പോകുന്നത്. ഗവിയെ പറ്റി പറഞ്ഞാല്‍ ഒരു ഹൈടെക് നഗരത്തിനും തരാനാവാത്ത സ്വച്ഛതയും കുളിര്‍മയും നല്കുന്നൊരിടം. മഞ്ഞും തണുപ്പുമെല്ലാം നമ്മുടെ ശരീരത്തെയും മനസിനെയും ഒരു പോലെ തണുപ്പിക്കുന്നു.സ്വപ്ന ലോകത്തെത്തിയ പ്രതീതി സമ്മാനിക്കും. ഇരുളിനെ കീറിമുറിച്ച് വണ്ടി പാഞ്ഞു. മനസിലെ ഇരുളും ഈ യാത്രയില്‍ അകന്നു പോയി. അങ്ങനെ കാടിനോടു വിട പറയാന്‍ നേരമായി. കൂടണയാന്‍ മ്ലാവും കാട്ടു പോത്തുകളും മുയലുമടക്കം പലരും വാഹനത്തിനു മുന്നിലൂടെ പാഞ്ഞുപോയി. അവസാന ചെക് പോസ്റ്റുമെത്തി വനപാലകര്‍ പരിശോധനയ്ക്കായെത്തി . യദു ബാഗ് തുറന്നു നല്കി. കക്ഷിയെ അമ്പരപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ഓഫീസര്‍ ബാഗില്‍ നിന്നും ഒരു ചെടി പൊക്കി.
ഓഫീസര്‍: ”എന്താ ഇത്”. യദു എന്നോട് അത് റിപ്പീറ്റടിച്ചു ”എന്താ ഇത്”. ഞാന്‍ മെല്ലെ പറഞ്ഞു ”മിന്റ് മിന്റ്”. യദു ഓഫീസറോട് ”മിസ്റ്റാണു സര്‍.” ഓഫീസര്‍: ”മിസ്റ്റ്…?” യദു: ”സോറി മിന്റ്…’ ഇരുത്തി മൂളിയിട്ട് അദ്ദേഹം ഇറങ്ങിപ്പോയി. പായസം കുടിക്കാന്‍ ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ വേരോടെ ഞാന്‍ പിഴുതതായിരുന്നു ആ പുതിനച്ചെടി. എല്ലാം പെട്ടെന്നായതു കൊണ്ട് പറയാന്‍ മറന്നതാ… അങ്ങനെ കളി ചിരികളുമായി കുമളിയെത്തി. അവസാന യാത്രക്കാരായി ഞങ്ങളിറങ്ങി. വിട പറയും നേരം കുഴിയില്‍ ചാടിയ വീഡിയോ വാട്ട്‌സാപ്പിള്‍ തരാന്‍ മറക്കല്ലേന്ന് റെജിച്ചേട്ടന്റെ ഓര്‍മപ്പെടുത്തല്‍. ഈ യാത്രയൊക്കെയെന്ത് അടുത്തത് മലക്കപ്പാറയ്ക്ക് വിട്ടാലും എനിക്ക് കുഴപ്പമില്ലെന്ന് സഹ്യന്‍…
അങ്ങനെ സ്വപ്ന സമാനമായ യാത്രയ്ക്ക് തിരശ്ശീല വീണു. സഹ്യന്റെ ആദ്യ കാനനയാത്ര അഡാറ് ഐറ്റം തന്നെയായിരുന്നു. ഒറ്റ വാക്കില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ കെ എസ് ആര്‍ ടിസിയില്‍ ഒരു കിടിലന്‍ ഓഫ് റോഡ് ട്രിപ്പ്. നാവില്‍ വീണ്ടും പാട്ടെത്തി ”ഷട്ടില്‍ ആന വണ്ടി പാടിക്കോ പാടിക്കോ.. ഷട്ടില്‍ ആന വണ്ടി മാറിക്കോ മാറിക്കോ.. ഷട്ടില്‍ ആന വണ്ടി കേറിക്കോ കേറിക്കോ.. വണ്ടി വണ്ടി തട്ടിക്കേറ്റിക്കോ….”
